Śmierć Izabeli Płatkowskiej potwierdziła nam m.in. jej krewna, była europarlamentarzystka, Róża Thun.

Izabela Płatkowska (1931-2025) była tłumaczką, jedną z założycieli Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich. Zawsze pogodna, przyjazna ludziom, tolerancyjna.

Od 1979 roku mieszkała na starej Sadybie, gdzie w 2017 mieszkańcy nadali jej tytuł "Sadybianki roku". Ona sama lubiła siebie nazywać "dyżurną staruszką Sadyby". W 2016 roku wzięła udział w akcji portalu Sadyba24.pl, lokalnych restauracji i wolontariuszy pod nazwą „Obiad z seniorem”. Kilka lat przed śmiercią wydała na Sadybie tomik wierszy, który z inicjatywy lokalnych społeczników bezpłatnie trafił do starszych mieszkańców osiedla, zamkniętych w domach podczas  pandemii. Przez wiele lat (po raz ostatni w marcu 2024) była jurorką w naszym dorocznym konkursie „Najaktywniejsi Sadybianie”. Do końca była aktywna w mediach społecznościowych, mobilizując do społecznego działania.

Więcej o Izabeli Płatkowskiej

Artykuł Sadyba24.pl o Izabeli Płatkowskiej "Chciałabym być niewidzialnym ptakiem" (2019): https://sadyba24.pl/template-features/item/2189-chcialabym-byc-niewidzialnym-ptakiem

Reportaż Polskiego Radia z udziałem Izabeli Płatkowskiej przy okazji akcji „Obiad z seniorem” (2016): https://reportaz.polskieradio.pl/artykul/1615477  

Biogram i zdjęcia Izabeli Płatkowskiej na stronie Domu Spotkań z Historią: https://relacjebiograficzne.pl/demo/video/441-izabela-platkowska

Urodziła się 30 maja 1931 w majątku Hołubie w powiecie hrubieszowskim jako starsza z dwóch córek Berty z domu Bohler i Eustachego Swieżawskiego h. Kuszaba (Paprzyca). Jej matka pochodziła ze Szwajcarii, gdzie przed ślubem pracowała w hotelarstwie, ojciec zarządzał majątkiem, był też tłumaczem, literatem, kompozytorem i działaczem społecznym. Izabela Płatkowska uczyła się w domu pod opieką prywatnej nauczycielki i guwernantki.

We wrześniu 1939 do majątku napłynęli ziemianie uciekający przed Niemcami. Po inwazji radzieckiej 17 września mieszkańcy dworu uciekli za San; wrócili po ustaleniu granicy niemiecko-radzieckiej na Bugu. W 1943 roku rodzina uciekła przed ukraińskimi nacjonalistami do Szczawnicy, a stamtąd do niemieckiego Aach-Linz. Oboje rodzice byli zaangażowani w działalność konspiracyjną. 

Po zakończeniu wojny, w maju 1945, matka przeniosła się z córkami do rodziny w szwajcarskim Sankt Gallen. W Szwajcarii Izabela Płatkowska ukończyła prywatną szkołę handlową z internatem, prowadzoną przez zakonnice. Po zdaniu matury prawie rok spędziła w Anglii, pracując jako au pair i sprzątaczka, następnie przez kilka lat pracowała w Szwajcarii jako sprzątaczka i salowa, potem w biurze handlowym. 

W 1959 roku przyjechała na stałe do Polski i zamieszkała w Warszawie. Dzięki biegłej znajomości czterech języków obcych (niemieckiego, francuskiego, angielskiego i włoskiego) została zatrudniona jako tłumaczka w przedsiębiorstwie Animex. Potem z ramienia Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich zajmowała się tłumaczeniami kabinowymi i konsekutywnymi, również podczas takich historycznych wydarzeń, jak I Zjazd „Solidarności” w Gdańsku. W czasie stanu wojennego była zaangażowana w organizację transportów darów z Zachodu.

W 1963 roku wyszła za Bohdana Płatkowskiego. Małżeństwo nie miało własnych dzieci; w 1966 roku zostali rodziną zastępczą dla Anny Bogusz. W 1977 roku Izabela Płatkowska owdowiała. Jej działalność zawodowa w kolejnych latach związana była z prowadzeniem tłumaczeń m.in. w ramach negocjacji przed akcesją Polski do Unii Europejskiej. Izabela Płatkowska angażowała się również społecznie, m.in. w projekty wizyt studyjnych w Niemczech dla mieszkanek Hołubia oraz w działania na rzecz społeczności lokalnej na warszawskiej Sadybie. Od wielu lat pisze i publikuje swoją poezję. W 2017 roku otrzymała tytuł „Sadybianki roku”.