Skwer Starszych Panów na Sadybie będzie centralnym miejscem najbliższego festiwalu Otwarte Ogrody Sadyba. W weekend odbędzie się na nim siedem imprez kulturalnych i integracyjnych dla dzieci i rodzin.

Najbliższy weekend na Sadybie będzie wypełniony atrakcjami aż po brzegi. Od piątku do niedzieli odbędzie się doroczny festiwal Otwarte Ogrody Sadyba. Niezależnie od niego, w niedzielę wieczorem czeka nas plenerowy performance inspirowany legendami miejskimi okolic Jeziorka Czerniakowskiego.

Taniec butoh z muzyką na żywo na plaży Jeziorka Czerniakowskiego (przy Jeziornej 4) odbędzie się w ramach Butohpolis. III Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Butoh. Sylwia Hanff i Marzena Brzezińska z Teatru Limen Butoh zatańczą do muzyki na żywo Katarzyny Karpowicz (koto). Początek godzinnego performansu w niedzielę o 19.00.

„O Jeziorku Czerniakowskim […] krążą już legendy. W jego okolicach miał miejsce jedyny udokumentowany przypadek lądowania UFO w Warszawie. Inni przekonują, że w Jeziorku jest zatopiony samolot, a jeszcze inni, że […] jest tam przejście do innego wymiaru.”„Od lat po Warszawie krążą przeróżne legendy na temat niezwykłych wydarzeń w okolicy Jeziorka Czerniakowskiego i elektrociepłowni Siekierki. Ta część stolicy ma opinię tajemniczej i nie do końca zbadanej […]. …w późniejszych latach pojawiały się tu dziwne światła. […] Podobno światło widywane było też pod powierzchnią wody w Jeziorku Czerniakowskim.”

Jezioro snów. A jeśli czas jest jak jezioro, a nie rzeka? „Odwieczny czas snów” to balansowanie pomiędzy dwoma światami - metafizycznym i fizycznym. To praczas, „czas mityczny” przeciwstawiany czasowi czynności codziennych, a jednak obecny w każdym człowieku, obecny w różnych miejscach. Tu i teraz. Butoh to zbliżanie się i dotykanie tego, co istnieje tu, choć niewidzialne i nienazywalne. „Sny są wieczne, pochodzą z Czasu Snu, zgodnie z nimi toczą się dzieje wszechświata. Mój Sen jest moim prawem” Murdrooroo

Butoh - co to jest?

Performance jest częścią projektu artystycznego „Lemniskata” (lemniskata to nazwa różnych figur geometrycznych przypominających kształtem symbol nieskończoności, który czasem jest również określany właśnie tym słowem).

BUTOH to kontrkulturowa forma współczesnego post-tańca, która narodziła się w Japonii na przełomie lat 50 i 60 XX w. Zrywa z kanonami tradycyjnej sztuki, nie tylko japońskiej. Inspiracją były także europejskie i amerykańskie nurty sztuki awangardowej, m.in. koncepcja teatru okrucieństwa Antonin’a Artaud’a, taniec ekspresyjny oraz filozoficzne pisma Bataille’a, twórczość Genet’a. Butoh jest rytuałem wyzwalającym wewnętrzną energię i eksplorującym mroki podświadomości. Z premedytacją ukazuje zakazane dotąd obszary życia. Butoh – nazywane tańcem lub teatrem - stanowi kategorię sama w sobie, a jego istotą jest poszerzona percepcja ciała wyzwolonego z automatyzmów codzienności, poszukiwanie tego, co autentyczne w ciele, tajemniczego piękna, otwarcie na kontakt z Jaźnią i jedność Uniwersum w jego wiecznym cyklu życia i śmierci.

Butoh jest stanem jedności umysłu-ciała umożliwiającym subtelne odczuwanie świata wewnętrznego i zewnętrznego, to czyste doświadczenie zmieniających się stanów istnienia. Tancerz, istniejąc na krańcach czasu, otwiera przestrzeń, w której ujawniają się rzeczy niewidzialne.

Warszawski TEATR LIMEN BUTOH - prowadzony przez Sylwię Hanff od 2002 r. - pracuje w zmiennym składzie, otwarty na współpracę z różnymi artystami teatru, muzyki, plastyki, nowych mediów, dzięki której dokonuje się wymiana energii twórczej i wzajemnych inspiracji. LB dotychczas zrealizował ponad 20 spektakli/ performansów, wiele etiud i improwizacji. Limen Butoh występuje w Polsce i za granicą (dotychczas USA, Japonia, Francja, Włochy) w różnych ośrodkach i na różnych festiwalach. Od kilkunastu lat prowadzi współpracę międzynarodową.

Wykonawcy

SYLWIA HANFF - pionierka i jedna z najbardziej rozpoznawalnych tancerek butoh w Polsce, magister filozofii UW, reżyserka, choreografka, liderka Teatru Limen Butoh, instruktorka improwizacji tańca i symboliki ciała, menadżerka, kuratorka projektów z zakresu edukacji artystycznej i kulturalnej oraz projektów społeczno-kulturalnych, inicjatorka i Dyrektorka Artystyczna Butohpolis. Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Butoh. Na scenie od 25 lat, do tej pory wystąpiłam w ponad 40 spektaklach teatrów instytucjonalnych i niezależnych. Została opisana w książce J. Majewskiej „The Body Revolving Stage. New Dance in New Poland” ( Instytut Teatralny, 2011) oraz w książce „Obecni ciałem. Warsztat polskich tancerzy” Magdaleny Zamorskiej (wydanej w jęz. angielskim pt. Intense Bodily Presence: Practices of Polish Butō przez Peter Lang GmbH, 2018). Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Od 19 lat prowadzi warsztaty pracy z ciałem i ruchem. Była aktorką zespołu Warszawskiego Teatru Pantomimy/ Teatr Żydowski w Warszawie, 10 lat współpracowała z Teatrem Narodowym i Operą Narodową, współpracuje z teatrami fizycznymi i eksperymentalnymi.

MARZENA BRZEZIŃSKA – tancerka i performerka, poszukuje eksperymentalnych form ruchu, pracy z ciałem i sztuk performatywnych. Ukończyła kursy: Kurs Choreografii Scenicznej pod kierownictwem Iwony Olszowskiej, Kraków 2015 r oraz Kurs Choreografii Eksperymentalnej pod kierownictwem Marii Stokłosy, Renaty Piotrowskiej – Auffret, Magdaleny Ptasznik – Choreografia w Centrum – Warszawa 2016 r. Brała udział w wielu warsztatach z techniki tańca współczesnego, improwizacji ruchowej, kontakt improwizacji, tańca butoh na terenie całej Polski. Współtworzyła „Sztab Twórczy” projekt, którego byłam pomysłodawczynią. Tańczy od 1994 r. w zespołach: Zespół Tańca Współczesnego „Jazz-Dance”, Teatr Tańca „TeDeTe”, Teatr Tańca „Kompania Buno”. Współtworzy Teatr Limen Butoh od 4 lat.

KATARZYNA KARPOWICZ - japonistka, pasjonatka kultury japońskiej, nauczycielka języka japońskiego. Gry na koto uczyła się podczas wielokrotnych pobytów w Japonii, w tym jako stypendystka japońskiego rządu. Wykonuje muzykę dwóch szkół (Ikuta-ryū, Yamada-ryū), utwory z repertuaru klasycznego, współczesne oraz improwizacje. Szczególnie interesuje się rozszerzonymi technikami gry oraz wykorzystaniem możliwości instrumentu w nowych kontekstach.